Najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) to średnia wartość stężenia fizycznego czynnika szkodliwego dla zdrowia, które nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i jednocześnie nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina.

Przykładowe najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) wybranych substancji:

• aceton – 1800 mg/m² ,
• amoniak – 28 mg/m²,
• butan – 3000 mg/m²,
• chlor – 1,5 mg/m²,
• chlorobenzen – 70 mg/m²,
• chlorowodór  – 10 mg/m²,
• ditlenek węgla – 27000 mg/m²,
• ksylen – 200 mg/m²,
• metanol – 300 mg/m²,
• octan metylu – 600 mg/m².

Terminy pokrewne

• NDS – najwyższe dopuszczalne stężenie,
• NDSCh – najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe,
• NDSP – najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe.

Źródło

Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2018 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. z 20018 r., poz. 1286).

Powrót do wykazu definicji.